کلمه سانتریفیوژ از کلمه لاتین centrum به معنی مرکز و fugere به معنای فرار گرفته شده است. سانتریفیوژ برای استفاده از نیروی گریز از مرکز ایجاد شده در حرکات چرخشی برای جداسازی عناصر سازنده یک مخلوط طراحی شده است. طیف گسترده ای از سانتریفیوژها وجود دارد که می توانند نیازهای صنعتی و تحقیقاتی خاص را برآورده کنند.
سانتریفیوژ آزمایشگاهی قطعه ای از تجهیزات آزمایشگاهی است که توسط موتور هدایت می شود و نمونه های مایع را با سرعت بالا می چرخاند. بسته به اندازه و ظرفیت نمونه، انواع مختلفی از سانتریفیوژها وجود دارد. هدف سانتریفیوژ سانتریفیوژ از نیروی گریز از مرکز (نیروی ایجاد شده در هنگام چرخش یک جسم حول یک نقطه) برای جدا کردن جامدات معلق در مایع توسط رسوب یا مایعات با چگالی متفاوت استفاده می کند. حرکات چرخشی اجازه می دهد تا در دوره های زمانی کنترل شده ای بسیار بیشتر از گرانش ایجاد شود.
در آزمایشگاه، سانتریفیوژها معمولاً در فرآیندهایی مانند جداسازی اجزای جامد از مایعات بیولوژیکی از طریق ته نشینی و به ویژه اجزای خون: گلبول های قرمز، گلبول های سفید، پلاکت ها و سایر موارد و برای انجام آزمایش ها و درمان های متعدد استفاده می شوند. انواع مختلفی از سانتریفیوژها وجود دارد. . پرکاربردترین آنها در آزمایشگاه های بهداشت عمومی، نظارت و بالینی سانتریفیوژ رومیزی، اولتراسانتریفیوژ، سانتریفیوژ هماتوکریت و سانتریفیوژ ایستاده است.
سانتریفیوژ وسیله ای برای جداسازی ذرات از محلول بر اساس اندازه، شکل، چگالی، ویسکوزیته محیط و سرعت روتور است. در محلول، ذراتی که چگالی آنها از سینک حلال (رسوب) بیشتر است و ذرات سبکتر از آن به سمت بالا شناور می شوند. هر چه اختلاف چگالی بیشتر باشد، سریعتر حرکت می کنند. اگر تفاوتی در چگالی وجود نداشته باشد (شرایط ایزوپیکنیک)، ذرات ثابت می مانند. برای استفاده از حتی تفاوت های کوچک در چگالی برای جداسازی ذرات مختلف در یک محلول، گرانش را می توان با "نیروی گریز از مرکز" بسیار قوی تر ارائه شده توسط سانتریفیوژ جایگزین کرد.